Blog 12, februari 2022 (Illustratie: Pauline Luijten) – Februari sloot af met heftige stormen. Meters strand verdwenen en de straten en terrassen van Egmond moesten weer ontdaan worden van heel wat zand. Ook in ons Hospice lijkt het soms te stormen.. We denken soms dat het leven maakbaar is, maar de natuur laat zich niet sturen. Dat geldt voor onze gasten die soms plotseling worden geconfronteerd met het nieuws dat ze ongeneselijk ziek zijn. Voordat ze goed en wel in de gaten hebben wat er aan de hand is, komen ze bij ons in het hospice en blijkt de laatste fase van hun leven aangebroken. Dat kan heel shockerend zijn.
Het tegenovergestelde komt ook voor. Als iemand al langer ziek is, alleen woont, familie ver weg woont, dan kan het als een zegen komen als de deuren van ons huis voor iemand openzwaaien. Dat lijkt het de wind in de rug.
Het geldt ook voor ons, vrijwilligers. Het leven confronteert iedereen met verdrietige, bijzondere of verrassende ‘weersomstandigheden’. Zo wacht ik zelf op de komst van onze tweede kleinzoon. Dat is prachtig natuurgeweld!
Bij Hospice Egmond werd het eigenlijk al stormachtig in de afgelopen herfst. Er waren veel aanvragen van ziekenhuizen van buiten de omgeving, waaraan we niet konden voldoen, omdat ons uitgangspunt was dat gasten hun eigen vertrouwde huisarts en thuiszorg mee zouden nemen. Dat bleek niet werkbaar in het huidige maatschappelijk systeem. Dus we moesten iets veranderen.
Men zegt weleens ‘het heeft zo moeten zijn’. Dat gold ook voor deze veranderende “weersomstandigheden”. Storm kan ook iets goeds opleveren! Een hospice bouwen is niet niks, een hospice starten is de voltooiing van jarenlange voorbereiding. Dat vraagt om flexibiliteit en goed bestuurlijk overleg. Of het giet van de regen of straalt van zonneschijn, “met elkaar voor elkaar” is ons motto. Dit heeft geresulteerd in een samenwerkingsvorm met thuiszorgorganisatie Evean. We hebben nu een vast team verpleegkundigen dat onze gasten dag en nacht zorg zal bieden. Kwaliteit en professionaliteit, huiselijke sfeer en warme zorg, dat zijn onze uitgangspunten.
We gingen ook op zoek naar nieuwe vrijwilligers om ons huidige team uit te breiden. Dat is gelukt: 3 mannen en 7 vrouwen meldden zich. Een kapster wil graag vrijwillig komen knippen, krullen en föhnen. Een politieagent wil poetsen, koken en helpen bij de verzorging. En een buurtbuschauffeur wil ook graag ‘er zijn voor mensen in de laatste levensfase’ in ons huis. Fantastisch, want straks trekt een karavaan van ‘Derpers’ met campers en caravans voorbij de blauwe paal naar vakantieland en is een veelheid van vrijwilligers op het thuisfront zeer gewenst.
De zon is weer gaan schijnen, de wind is gaan liggen, het voorjaar komt eraan.
We zullen bloeien als nooit tevoren, geworteld in stevige grond met een enthousiaste bemanning met hart voor onze medemens. Ik ben dankbaar dat deze sterren aan het firmament hun vrije tijd liefdevol willen invullen in ons hospice.
Het leven is niet maakbaar, maar met vrijwilligers én professionals die schouder aan schouder samenwerken, maken we het leven voor onze gasten zoveel mogelijk lichter.